De krant in de kunst: 2014

   'Eh, trouwens, dat boek dat je gaf, over dat echtpaar in de jaren vijftig...'
   'Ja?'
   'Ik las het.'
   'En?'
   'Wil je me nooit meer zo'n boek geven? Oké?'
   'Oké.'
   'Ja, maar echt niet. Die man, op dat kantoor. Dat is mijn leven. Dat begint 's ochtends al. Met die trein en die mensen en die collega's die je aanspreken, over de schutting van je krant heen. En dan die wandeling en dat pasje, dat ik dan moet laten zien. En die meisjes van de hospitality, die daar staan. Dat is daar precies zo! Daar wil ik niet over lezen. Als ik lees wil ik ontsnappen uit mijn leven, niet dieper in die put zakken en daar de weerklanken horen van anderen die mij voorgingen.'

Uit: Boek van de doden

Nu haalde hij uit zijn zadeltas een smalle lepel en een verkreukeld stuk krantenpapier. Met de lepel mat hij een hoeveelheid kruit af. Daarna hield hij een huls boven de geopende kist met kruit en vulde hem tot driekwart met het zwarte kruit. Om het kruit vlak te krijgen, gaf hij met de huls een harde tik op de rand van de kist, en met zijn vrije hand scheurde hij een stukje van het verkreukelde krantenpapier af en propte dat in de huls. Uiteindelijk pakte hij een van de loden kogels en ramde die met de muis van zijn hand in de geladen huls. Waarna hij de rand van de messing huls ter hoogte van de achterkant van de kogel met zijn witte tanden vastknelde, en de patroon nonchalant op de derde stapel wierp.

Uit: Butcher's Crossing