'Eh, trouwens, dat boek dat je gaf, over dat echtpaar in de jaren vijftig...'
'Ja?'
'Ik las het.'
'En?'
'Wil je me nooit meer zo'n boek geven? Oké?'
'Oké.'
'Ja, maar echt niet. Die man, op dat kantoor. Dat is mijn leven. Dat begint 's ochtends al. Met die trein en die mensen en die collega's die je aanspreken, over de schutting van je krant heen. En dan die wandeling en dat pasje, dat ik dan moet laten zien. En die meisjes van de hospitality, die daar staan. Dat is daar precies zo! Daar wil ik niet over lezen. Als ik lees wil ik ontsnappen uit mijn leven, niet dieper in die put zakken en daar de weerklanken horen van anderen die mij voorgingen.'
Uit: Boek van de doden
'Ja?'
'Ik las het.'
'En?'
'Wil je me nooit meer zo'n boek geven? Oké?'
'Oké.'
'Ja, maar echt niet. Die man, op dat kantoor. Dat is mijn leven. Dat begint 's ochtends al. Met die trein en die mensen en die collega's die je aanspreken, over de schutting van je krant heen. En dan die wandeling en dat pasje, dat ik dan moet laten zien. En die meisjes van de hospitality, die daar staan. Dat is daar precies zo! Daar wil ik niet over lezen. Als ik lees wil ik ontsnappen uit mijn leven, niet dieper in die put zakken en daar de weerklanken horen van anderen die mij voorgingen.'
Uit: Boek van de doden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten