Remco Campert

  Het kon Richard niet zoveel schelen. Het liefste was hij nu met Tovèr de stad ingelopen, die op dit uur ondanks het weer zoemde van leven. Een krant kopen bij een kiosk op de Champs-Elysées, in een zijstraat een café in en verder maar zien wat ervan kwam. Misschien keerde er iets terug van het gevoel van vroeger, hun vanzelfsprekende vriendschap, het idee dat hun lot met elkaar verbonden was en dat de wereld voor hen open lag.

    'Weet je nog hoe we eindeloos door Parijs liepen?' 

   Tovèr liet een vermoeide zucht horen en knikte. ´Dat hoeft gelukkig niet meer.´
   Richard schrok van het antwoord.
    'Verlang je soms niet terug naar die tijd?'
    'Niet vaak. Jij wel?' 

    'Ja. Het blijft aan me zuigen.'

    'Mijn leven begon pas daarna.'

Uit: Een liefde in Parijs