dinsdag 29 juli 2014

Félix Vallotton


Rob van Hese

Sommige dingen

Het ochtendhumeur van de krantenjongen
bepaalt de draagkracht van de taal.
Doch woorden dienen verder te vorderen,
verder vindbaar dan de mat –
niet letterlijk misschien,
maar wel geduldig gerangschikt
in het nerveuze interieur van een vroege ontmoeting.

Wellicht zijn woorden schatplichtig
aan de schroomvalligheid die kerkklokken ontberen
wanneer ze met bolle wangen de zonde belijden –
meedogenloze bronzen medailles van het lawaai
die maling hebben aan het zingen van de grote lijster
en haar slaap, die de mijne is, schofferen.

Bepaalde vormen van taal vertalen moeizaam,
verhouden zich nauwelijks van toonsoort tot stem.
Ze zegt dat het goud van de morgenstond vals is,
dat ze geen woorden vindt voor zoveel wreedheid –
sommige dingen zingen nu eenmaal niet.

Gepubliceerd in: Ballustrada

maandag 21 juli 2014

Malcolm Macdonald


Adriaan van Dis

Ondanks zijn zorgvuldige wijze van kleden was Mulder een onzichtbare man in zijn buurt, of misschien dankzij, want er viel niets op hem aan te merken. Zo was hij al honderden keren het plein voor de kerk overgestoken en nog nooit had iemand hem aangekeken, maar met de hond naast zich voelde hij ineens alle ogen op zich gericht. Niet de trilstaart trok de aandacht, een gehavende staak in de ochtendwind, nee, ze keken naar hem, naar een meneer die net deed of hij er niet stond omdat hij zijn hond brutaal op het plein liet kakken. Geen zakje of krant bij de hand natuurlijk. Bij de kiosk knikten al twee dames zijn kant uit. En ja hoor, de hond ging ook nog eens uitgebreid plassen. Een gele rivier slingerde om zijn schoenen. De dames stootten elkaar aan. Ja, ja, kalm maar, hij zou meteen een krant kopen om de rommel op te ruimen. De conservatiefste uit het rek, een pleitbezorger van orde en fatsoen, om het hele plein te laten zien hoe netjes hij was. Hooghartig betaalde hij de kioskhouder, de schouders breed voor kritiek, maar de dames traden zijn hond allerhartelijkst tegemoet: 'Daar is ie dan.' 'Ben je daar eindelijk!' Ze bogen blij voorover en lieten zich met gekwispel begroeten.

Uit: De wandelaar

donderdag 10 juli 2014

Pamela Papas


Hans Vervoort

De volgende dag vond ik de afdeling waar het panel beheerd werd. Drie vrouwen die tabellen bewerkten en een jonge man die de krant las.
   Een slecht voorteken, je bent met z'n allen bezig, of je leest met z'n allen de krant, een middenweg is er eigenlijk niet als je het werk eerlijk verdeelt.

Uit: Het tekort

donderdag 3 juli 2014

Rose Frantzen


Erwin Mortier

   Meer een kat dan een dienstmeid, nergens valt in haar de hondse serviliteit te bespeuren waarmee huispersoneel bij familie of vrienden zichzelf tot een onderdeel van het meubilair herleidt. Zij leest niet, althans geen boeken. Die stoft ze af met een omzichtigheid die naar argwaan neigt, alsof er een banvloek in hun banden gegrift staat. Maar later ontdek ik dat ze onze oude kranten van voor tot achter uitspelt, voor ze er de aardappelschillen in bergt.

Uit: Godenslaap