Soms was de stemming wat bedrukt, op een zaterdag werd ik wakker en stelde me voor hoe fijn het was geweest om een beetje alleen te zijn, naar een paar antiquariaten te gaan, ergens in een café de krant zitten lezen... We stonden op, gingen naar het dichtstbijzijnde café, bestelden een ontbijt, dat wil zeggen, pap, yoghurt, geroosterd brood, eieren, jus d'orange en koffie, ik zat de krant te lezen. Linda tuurde naar de tafel of keek om zich heen en zei ten slotte: moet je hier per se zitten lezen, kunnen we niet wat praten? Ja, natuurlijk, zei ik, ik sloeg de krant dicht en we praatten, het liep goed af, dat kleine zwarte vlekje in mijn hart was nauwelijks merkbaar, de vage wens om alleen te zijn en rustig te lezen zonder dat iemand iets van me vergde, verdween snel.
Uit: Liefde
Geen opmerkingen:
Een reactie posten